Met veel plezier en een flinke dosis zin laten we je weten dat we vanuit het Centrum voor Stembevrijding een Allerzielen mantra-avond organiseren op 29 oktober in de Dominicuskerk, te Amsterdam. Deze herdenkingsavond wordt gegeven door Jan Kortie, Sarah Jens en mijzelf (Anna Fernhout). Ieder van ons zal je op eigen wijze meenemen tijdens deze avond. Blijf vooral hangen tot het einde van deze nieuwsbrief, want ik voorspel je een verrassend einde.

Het organiseren van deze avond is een bijzonder moment voor ons, want de laatste keer dat we een grootschalige samenzangavond hebben georganiseerd is ruim anderhalf jaar geleden. Dat terwijl de verbindende en hoopvolle werking die uitgaat van samen zingen juist zo fantastisch geweest zou zijn deze afgelopen periode. Want wat hebben we toch allemaal een hoop meegemaakt…

Nu stonden wij voor een lastige keuze: willen we deze avond organiseren mét QR code beleid, of willen we deze avond níet organiseren? Als degene die het Centrum leidt moest ik hierin een knoop doorhakken. Ik zal je zeggen, die keuze was niet eenvoudig. Mijn eerste reactie was: Nee! Ik doe hier niet aan mee. Het druist tegen te veel in.
Zelf heb ik een persoonlijke afweging gemaakt om me niet te laten vaccineren (hoewel ik niet tegen vaccinaties ben en daarin ieders keuze respecteer) en mijn agenda gloeit rood van de testafspraken die eraan zitten te komen. Dat gaat me niet in de koude kleren zitten, om het zo maar te zeggen. Dus waarom heb ik er dan voor gekozen om wél deze avond te organiseren?

Dat zit als volgt. Het uitgangspunt in ons werk als stembevrijder is dat we geloven dat zingen een manier is om te voelen dat we verbonden zijn, met onszelf, met de mensen om ons heen en met het leven. Dit gaat over een verbondenheid die meningen en perspectieven ontstijgt, die ons samenbrengt in het weten dat er een heelheid bestaat waar niemand buiten kan vallen. Welke noot je ook zingt. Hoe je je ook voelt. Wat je ook denkt.
Die verbinding, dat soort van samenzijn, is juist wat er nu nodig is als je het mij vraagt. Hoewel ik een ‘nee’ voel op het QR-code-beleid, voel ik een nog grotere ‘JA!’ op het creëren van plekken waar we worden uitgenodigd om ons te openen voor een diepere realiteit van verbinding en van vertrouwen. Dat is iets waar ik met mijn hele hart achter kan staan. Sterker nog, ik voel er urgentie bij.

Soms zeggen mensen wel eens ‘al die regels, dat past toch niet bij stembevrijding, ik kom hier om me vrij te voelen!’ Ik snap de gedachte maar al te goed. Want ja stembevrijding gaat over vrijheid. Maar niet over die vrijheid die ontstaat als de uiterlijke omstandigheden meewerken, maar juist de vrijheid die zich openbaart als een innerlijke ruimte, die niet afhankelijk is van de uiterlijke omstandigheden.

Juist in deze tijd is het een behoorlijke beoefening om ons niet gevangen te laten nemen door angst, woede, pessimisme en wantrouwen. Hoewel er met deze gevoelens niks mis is. Er zit juist leven in! Deze gevoelens verlangen ernaar om geuit en gehoord te worden. Maar dan bedoel ik niet geuit in meningen of perspectieven, die zorgen vaak eerder voor meer afstand dan meer verbinding met elkaar (of onszelf). Ik bedoel dat de energie van de emoties ruimte wil krijgen. En zingen is een manier (of misschien wel dé manier) om dit te doen. Als je in je zingen je gevoelens kunt meenemen dan kunnen deze gevoelens weer doorstromen en blijven ze niet in je sudderen en zich vastbijten in gedachten.
Wat zich dan in ons kan openbaren is meer ruimte, en datgene wat we erg nodig hebben nu, meer:

Vertrouwen.

Tijdens deze avond zal Sarah de namen zingen van overledenen. Als je wilt dat zij de naam zingt van iemand uit jouw omgeving die is overleden en die je wilt herdenken, dan kun je de naam schrijven op een briefje aan het begin van de avond. We zullen mantra's zingen, herdenken, stil zijn met elkaar en meer in ons lijf zakken.

…. Cliffhanger… er verschijnt een mailtje in mijn inbox..

Eenmaal aan het einde van dit epistel gekomen krijg ik bericht van de koster van de Dominicuskerk. Hij geeft aan dat we geen QR codes hoeven te scannen, omdat we een herdenkingsdienst organiseren. Vervolgens bel ik de Rijksoverheid met de uitleg over deze avond en de vraag of we verplicht zijn QR codes te scannen en krijg ik als antwoord: volg de richtlijnen van de kerk. Kortom! We mogen deze avond organiseren zonder QR-beleid, wel mét 1,5m afstand en de helft van de bezetting van de kerkzaal. Was dit opnieuw een enorm keuzeproces? Nee. Absoluut niet. Deze keuzes was makkelijk gemaakt.

We nodigen je van harte uit om te komen zingen met ons op 29 oktober. We zullen zingen voor overledenen, we zullen zingen voor het leven en we zullen zingen voor vertrouwen. En weet je wat? Iedereen is welkom!

Ie-de-reen.

Graag tot dan.

Warme groet,

Anna Fernhout