‘In een eeuw van snelheid, begin ik te denken dat niets verkwikkender is dan langzaamaan gaan. In een eeuw van afleiding, dat niets overvloediger is dan met aandacht te leven.’ - Pico Iyer
Het is 25 oktober. Ik zet m’n telefoon op vliegtuigmodus en adem eens flink uit. Een gevoel van ongemak bekruipt me. Ga ik dit echt doen? Ik leg m’n laptop in de kast, m’n mobiel er bovenop en doe het deurtje dicht. Ja dus. Ik ga dit doen. Drie weken lang ga ik mij loskoppelen van de wereld: ik ga offline. Vakantie nemen. In retraite. Midden in het seizoen!
Terwijl ik wegloop van de kast vraag ik me af: en wat nu? Opeens schieten er allerlei gedachten door m’n hoofd: dit kan toch niet Anna!? Je hebt niet eens een goede reden om vakantie te nemen. Je bent niet overwerkt. Je hebt in de zomer al vakantie gehad! En ik moet toch wel bereikbaar zijn. Ik ben immers verantwoordelijk voor een bedrijf. Wat nu als alles mis gaat als ik offline ben..? Er bekruipt me een onbehaaglijk gevoel en ik bedenk me: dit was echt een heel slecht idee..
Van minder naar meer
Een week later. Ik kijk uit over een wijds landschap in Groesbeek. Hoe meer dagen er verstrijken hoe meer het voelt alsof ik transformeer van een ‘human doing’ naar een ‘human being’. Te midden van zeeën van tijd pak ik het boek op van James Nestor, getiteld ‘Breath’. Ik leer dat wij mensen verkeerd ademen. We ademen namelijk te snel én te veel. Wat ontzettend wonderlijk bedenk ik me.. Niet alleen leven we in een snelle maatschappij met overconsumptie, overeten, overprikkeldheid, maar ook in een samenleving met allemaal ‘over-ademers’!
Ik leer dat een ideale ademhaling inhoudt dat we ten alle tijden door onze neus ademen (de mond is foute boel) en dat we ongeveer 5,5 seconden moeten inademen en 5,5 seconden moeten uitademen. Door langzamer en minder te ademen verhogen we ons uithoudingsvermogen. Daarbij heeft het ook nog eens een heilzame werking op onze gezondheid. Wat een interessant gegeven.. Dus minder leidt tot meer..
Deze heilzame werking van traag en niet te veel ademen was in eeuwenoude tradities al bekend. Zoals in de yoga, tantrische tradities en de samoerai. Maar ook Boeddhistische monniken die hun populaire mantra ‘Om Mani Padme Hum’ reciteerden. Ze namen 6 seconden voor de inademing en 6 seconden voor de klank. Gevolgd door weer 6 seconden inademen en 6 seconden voor de klank. Met evenveel tijd dus voor stilte als voor klank. Voor in- als voor uitademing.
Proef op de som
Ik probeer het eens uit. Een tijd lang adem ik rustig zo’n zes seconden in en zes seconden uit. M’n horloge geeft aan dat m’n hartslag ervan daalt. Zelfs met hardlopen neem ik de proef op de som. Ik adem alleen maar door m’n neus en langzaam in en uit. Dat is behoorlijk wennen. In het begin voel ik me er benauwd door, maar aan het einde van het rondje heb ik meer energie over dan normaal en ren ik een extra stukje. Interessant. Zullen we het ook eens met zijn allen testen tijdens een mantra-avond? Zes seconden zingen afgewisseld met zes seconden inademen, de hele avond lang. En dan iedereen een hartslagmeter om. Ter bevordering van de gezondheid in Nederland. Een interessant experiment, nietwaar?
Nee hoor, dit is geen serieus plan. Hoewel ik wel denk dat onze samenleving een flinke dosis vertraging goed kan gebruiken. Neem nu het gegeven dat elk jaar 1.3 miljoen mensen last hebben van burn-out klachten.. Tegelijkertijd gaat het bij stembevrijding sowieso al over vertragen en verminderen. Want waar snelheid en veelheid goed bevriend zijn met met stress en volheid in het leven. Daar zijn vertragen en eenvoud zijn juist goede maatjes met voelen en verdiepen. We hebben vertraging nodig, om contact te voelen. Met ons hart. Met de diepere lagen in ons. Met onze stem. Met onze omgeving. De aarde. En natuurlijk met elkaar.
Geen geldige reden
Het is 14 november. Het einde van de offline periode is in zicht. M'n telefoon ligt demonstratief voor me klaar om zo aan te zetten. Ik voel me levendig en vol levenszin. Wat heeft deze tijd en ruimte m’n hart en ziel goed gedaan zeg. Ik voel nu: het verlangen naar vertragen en verminderen heeft geen enkele geldige reden nodig. Het verlangen in zichzelf is reden genoeg. Het is gezond. Voor onze persoonlijke en geestelijke gesteldheid, maar ook voor de gezondheid van onze samenleving als geheel.
Hoe zit dit bij jou? Je kunt er wellicht niet drie weken tussenuit gaan zoals ik. Maar wat kun jij wel voor jezelf creëren? Durf jij ruimte voor jezelf te scheppen om te vertragen en te verminderen? Tijdens onze activiteiten helpen we je graag een handje in dit proces. Voel je welkom.
Warme groet,
Anna Fernhout
PS Inmiddels heb ik m’n telefoon weer aangezet. En wat blijkt? De wereld draait gewoon door zonder mij.. Zucht.