‘Elk moment opnieuw ontstaat iedereen uit het niets. Dat is ware levensvreugde.’ - Shunryu Suzuki
Hoe je eindigt, is hoe je begint Er hangt onrust in de lucht. Lange files om een parkeergarage in te komen, slalommende scootertjes, liefst tegen het verkeer in, en scholieren op de fiets, met z’n drieën naast elkaar. Mensen haasten zich om cadeautjes te kopen voor de decemberfeesten. De feesten die ooit ontstaan zijn om ons te herinneren aan het licht in de donkere maanden, en elkaar te verwarmen met gezelschap en nabijheid.
Intussen is de natuur stiller dan ooit. Nu bijna al het blad is gevallen en het overdag maar een paar uur licht is, ‘weet’ de natuur dat ze zich stil moet houden. ‘De bomen slapen in de winter,’ hoorde ik een tuinman op tv zeggen. Om er mistroostig aan toe te voegen dat de bomen een slaaptekort dreigen op te lopen als gevolg van de alsmaar hogere temperaturen; de winter wordt simpelweg te kort om goed uitgerust het voorjaar in te gaan.
De stille plek in jezelf Stilte, slaap, rust; dat is wat de natuur ons voorleeft. En omdat wij mensen ook natuur zijn, zou het naleven van dit voorbeeld misschien niet gek zijn. Maar dat is nog niet zo makkelijk, aangezien december vaak de drukste maand in onze agenda’s is. We eerder bezig zijn aan één lange inademing, om pas na kerst weer opgelucht uit te ademen.
In deze periode stel ik mijzelf daarom regelmatig de vraag: kan ik mijn midden nog voelen? Die stille plek in mezelf waarin ik kan rusten? Simpelweg even toeschouwer zijn van mijn in- en uitademing, van het gevoel dat ik gedragen word door de aarde. Om me vervolgens weer te kunnen overgeven aan de drukte van het leven, maar dan in sterkere verbondenheid met mijn eigen kern.
Jezelf laden met je lichaam In stembevrijding is die stille plek van groot belang. Letterlijk stilstaan, je eigen midden zoeken, je inademing volgen. En pas dán aan de uitademing beginnen, en klank geven aan je adem. De klank zijn eigen weg laten zoeken, je eraan overgeven. En dan weer, als je uitademing ‘op’ is, een nieuwe, voelbare inademing: je longen zetten zich uit, je middenrif komt naar voren, je flanken zetten wat uit en zelfs in je rug is je inademing voelbaar. Probeer het maar eens uit… De klank die vervolgens meekomt op je uitademing is nu geladen met jouw fysieke lichaam, in contact met je eigen kern. ‘Opeens herken ik mezelf weer,’ zei vandaag een cliënt die dit aan den lijve ervaarde.
Een honderdprocentje! Als je dan eenmaal lekker aan het zingen bent, is het vervolgens van groot belang een hoorbare punt achter je lied te zetten. Niet te snel denken dat je klaar bent, of dat het wel genoeg is! Vooral doorzingen zolang je lied nog ‘leeft’, zolang je simpelweg nog niet bent uitgezongen. Soms moet je verdragen dat je lied lang duurt, dat je voor je gevoel heel veel ruimte inneemt – en in een workshop met tien anderen kan dat best een ding zijn… (een interessant ding, trouwens, want wie bepaalt eigenlijk hoeveel ruimte jij mag innemen?). Toch vraagt je lied om een afronding; voor jouzelf, maar ook voor de luisteraars. Laat je lied groeien en bloeien, net als die appelboom die de vrucht pas loslaat als hij rijp is. Je kunt vaak letterlijk voelen dat het klaar is, dat jij jezelf en jouw lied helemaal gegeven hebt, dat je niets hebt teruggehouden. ‘Een honderdprocentje!’ noemde mijn leraar Jan de Dreu dat altijd. Op zo’n moment gaat er vaak een hoorbare zucht door de workshopruimte, zowel van de zanger als van de luisteraars.
Wat kun jij oogsten? Het nieuwe jaar staat te popelen om onze agenda’s weer te vullen. Maar laten we eerst het oude jaar afronden. Eerst die punt zetten, die finale laten horen. Nog een keer helemaal naar binnen keren om het afgelopen jaar te evalueren. Niet in de zin van een afrekening, maar juist als waardering van wat het je heeft gebracht. Inademen, je lijf voelen, zingen, schrijven wellicht, kortom: oogsten. Zelf deel ik mijn opbrengst sinds jaar en dag op oudejaarsavond met dierbare vrienden. In mijn ervaring werkt het echt: hoe schoner je het oude jaar afsluit, hoe schoner je aan het nieuwe jaar kunt beginnen. Ook hier helpt de natuur ons een handje; oud blad wordt immers eerst losgelaten en dan rustig verteerd, als grondstof voor groei en bloei in het komende voorjaar. Alles, ook wijzelf, wordt steeds opnieuw geboren. Op naar nieuw licht, op naar nieuwe levensvreugde.
Wil jij 2022 ook zingend en schrijvend afronden en jouw levensvuur aanwakkeren? Je bent van harte welkom bij onze speciale decemberactiviteiten (en natuurlijk ook in het nieuwe jaar!). We wensen je een mooie decembermaand toe, vol muziek, licht en vreugde.
